Alleen op de wereld...
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sanne
10 April 2008 | Ghana, Bolgatanga
En na een fantastische week had ik de afgelopen dagen een eerste echte grote dip. Zo’n dip dat ik me écht afvroeg wat ik hier in vredesnaam aan het doen ben en waarom ik niet gewoon lekker thuis in Bavel ben. Zondagochtend kwam ik namelijk ziek uit bed en nog diezelfde ochtend ben ik er snel weer in gaan liggen. Om er vervolgens 3 dagen amper uit te komen.. Mijn buik was ontzettend aan het rommelen, ik was misselijk (kreeg geen eten naar binnen) en ik had verhoging. En... het meest verontrustende; ik stopte met zweten. Op zich niet zo’n vervelende gewaarwording, maar het idee dat mijn vochtpeil drastisch aan het zakken was maakte me toch wat benauwd. Het kon ook bijna niet anders want iedere 10 minuten vloog ik weer naar mijn emmertje om mijn voedsel en drinken daar te deponeren, zowel langs de gebruikelijke als de niet-gebruikelijke weg. Zo, dat heb ik netjes gezegd hè ;-) Maar goed, wat maakte dit ziek zijn nu dat ik thuis wilde zijn?? Behalve dat ik natuurlijk mijn echte bedje miste vond ik het ergste dat ik nu alles zelf moest regelen. Ik moest zelf mijn soepje maken, zelf mensen zoeken die boodschappen voor me konden doen (dat deden gelukkig de vrijwilligers en de mensen van Meet Africa, want ik kon zelf echt de deur niet uit), zelf mijn bedje verschonen als ik het weer eens niet binnen kon houden, zelf mijn emmertje schoonmaken, en ga zo maar door. En dan ben ik ook nog eens iemand die niet gemakkelijk om hulp vraagt, dus dan zijn het een paar erg zware dagen. Dan verlang je naar je eigen kamer waar het niet zo warm is, waar een bed staat dat lekker stevig ligt (in plaats van die diepe kuil in het midden), waar je een schoon laken uit de kast kunt trekken als dat nodig is, waar je het andere laken gewoon in de wasmachine kunt gooien en alleen maar op een knopje hoeft te drukken, waar je een wc hebt die je ook nog eens door kunt trekken, waar je kunt douchen om op te frissen, en vooral waar je een mama en een fijn vriendje hebt die voor je zorgen en bij je op je bedrand komen zitten als je je niet goed voelt. Ja, dat maakte echt dat ik hevig terugverlangde naar thuis. En natuurlijk wordt er in 3 dagen alleen op mijn kamer ook heel wat afgepiekerd in dat hoofd van mij. Gelukkig werd ik regelmatig afgeleid door telefoontjes en bezoekjes. Daar is hier in Ghana echt geen gebrek aan! Het is heel belangrijk om iemand te laten weten dat je aan hem denkt en het erg vindt dat hij ziek is. Daar kun je dan ook gerust vrij voor nemen van je werk, zoals mijn gastvader Joe deed toen ik met Mariam naar het Lab was om te testen (resultaat: malaria en buiktyfus negatief, enkel een maag die van streek is, nu voor 2 weken antibiotica om aan te sterken). Het hoeft overigens maar een telefoontje van 30 seconden of een bliksembezoek van 2 minuten te zijn, het gaat erom dat je het doet. Zo ben ik in die drie dagen 3 maal gebeld door mijn stagebegeleider Iddi, 3 maal bezocht en 1 maal gebeld door mijn gastvader, 2 maal bezocht en gebeld door Mariam, gebeld door Ibrahim, en dan natuurlijk ook nog de andere vrijwilligers die bellen, sms’en of op bezoek komen. En het bezorgde thuisfront regelmatig aan de lijn dat ontzettend fijn was (“lekker vertrouwd”) maar ook moeilijk want ze kunnen je toch niet komen helpen…
Gelukkig ben ik nu weer (bijna) helemaal op de been. Ik moet nog een beetje uitkijken met wat ik eet en dingen als fietsen gaan nog niet helemaal op het gewenste tempo. Maar.. ik kan weer meedoen!! En dat is erg fijn, want van het weekend gaan we met de vrijwilligers naar Tamale. Officieel om ons visum te verlengen, maar eigenlijk is het vooral het zwembad dat ons die kant op doet trekken ;-) We gaan overigens slapen bij Martien Balemans, dus dat maakt het voor mij wel extra leuk. Zie ik hem nog een keer en kunnen we tegelijkertijd zijn project steunen door kamers te huren!! Ik heb zin in dit gezellig en ontspannen weekend :-)
Veel liefs, Sanne
P.S.
Er was eens een man in Zwaluwe Hoog
Die hield de verhalen uit Ghana goed in het oog
Maar enkel dat was hem niet genoeg
Het was een gedicht waar hij om vroeg
Vandaar dat ik dit uit mijn duim zoog :-D
Gelukkig ben ik nu weer (bijna) helemaal op de been. Ik moet nog een beetje uitkijken met wat ik eet en dingen als fietsen gaan nog niet helemaal op het gewenste tempo. Maar.. ik kan weer meedoen!! En dat is erg fijn, want van het weekend gaan we met de vrijwilligers naar Tamale. Officieel om ons visum te verlengen, maar eigenlijk is het vooral het zwembad dat ons die kant op doet trekken ;-) We gaan overigens slapen bij Martien Balemans, dus dat maakt het voor mij wel extra leuk. Zie ik hem nog een keer en kunnen we tegelijkertijd zijn project steunen door kamers te huren!! Ik heb zin in dit gezellig en ontspannen weekend :-)
Veel liefs, Sanne
P.S.
Er was eens een man in Zwaluwe Hoog
Die hield de verhalen uit Ghana goed in het oog
Maar enkel dat was hem niet genoeg
Het was een gedicht waar hij om vroeg
Vandaar dat ik dit uit mijn duim zoog :-D
-
10 April 2008 - 14:18
Cocky:
Hey Sanne, beterschap dan maar enne ook dipjes gaan voorbij!er staat vast een heel fijn weekend voor de deur! X -
10 April 2008 - 14:33
Arnoud:
Hahahahahahahahahahahahahha
Dikke kus -
10 April 2008 - 14:39
Arnoud:
(S)Limmeri(c)k.... -
10 April 2008 - 14:53
Arnoud:
Bavelse Sanne,vriendinnetje van Stijn
Voelde zich in Ghana even niet fijn
zij liep leeg, haar emmertje vol
Er stond geen zweet meer op haar bol
Ze dacht alleen op de wereld te zijn...
-
10 April 2008 - 15:01
Rob Van Uden:
Met interesse heb ik je laatste verhalen gelezen over je dagelijks leven in je gastfamilie. En daarom heb ik stilletjes het vermoeden dat jouw Hollandse lijf een perfecte reactie geeft op de omgeving waarin je leeft. Voor mij als lezer passen je verhalen over het leven in Ghana en je verhaal over je dip-driedaagse perfect bij elkaar en je hebt het weer beschreven.
Ik weet zeker dat ook veel anderen net als ik in gedachten even op de rand van je bed hebben gezeten voor een beetje aandacht en troost.
Ik wens je wat beters toe, maar ik moet toch zeggen: Ik heb bewondering voor de manier waarop je er doorheen gaat.
Zet 'm op, Sanne!!! -
10 April 2008 - 15:31
Jan Enadje:
Dan heb je een paar vervelende dagen gehad Sanne maar het gaat weer beter gelukkig wij lezen je berichten met grote belangstelling en genieten van jou schrijfkunst ga zo door groetjes Adje en Jan van de tussen paus veel goeds gewenst doei -
10 April 2008 - 15:48
Gonnie:
ha Sanne ,moeilijk he als je ziek bent ,maar het moest er toch een keer van komen ,dat maakt iedereen mee die ver weg is ,en dan snak je naar huis en naar je moeder.
Maar ook dat heb je weer geweldig doorstaan en je doet weer mee ,knapperd ,kus Gon -
10 April 2008 - 20:51
Myrthe:
Hey lieve Sanne,
Fijn om je weer even echt te spreken, dat was wel heeeel lang geleden... Heeft het Sinterklaasgedicht van afgelopen jaar tot echt gewerkt. ;) Ik zal proberen de volgende keer ook een gedichtje te typen, nu wil ik alleen maar even je welterusten wensen, zorg goed voor jezelf en we spreken elkaar snel weer!!
Dikke knuffel,
je zusje -
11 April 2008 - 06:11
Tim@pbb.nl:
Dag Sanne!
Heftig hoor. Ja, dan is thuis ver weg. Goed dat je op zulke momenten veel aandacht krijgt van de mensen vlak bij. Je bent nu kennelijk weer in staat om aan het komend weekend te denken; dat is een goed teken (mensen "thuis" willen altijd Goede Tekens Zien). Ik hoop dat het een fijne trip wordt! Doe Martien de groeten van ons.
Tja, en daarna weer aan het werk? Zet hem op.
Liefs: Tim -
11 April 2008 - 06:23
Hanneke :
heej sanne,
balen dat je ff een dipje had, maar gelukkig gaat het weer de goede kant op.
Ben druk bezig om ideeen te verzamelen voor je snoezelruimte!!
succes daar he!!!!!!! -
11 April 2008 - 08:19
Joan En Seb:
hallo Sanne, goed dat je weer aan het herstellen bent, ik kan me voorstellen dat je dan wel even terugverlangt naar het veilige Nederland.
Hier schijnt een lekker zonnetje al is ie niet zo heet als in Ghana.
Zo'n lekker zwembad daar kun je wel naar verlangen, veel plezier daar!
-
12 April 2008 - 09:20
Dion En Marielle:
He Sanne,
He, wat moet dat vervelend en eenzaam hebben gevoeld als je daar ziek bent...Maar jij hebt toch maar weer goed voor jezelf gezorgd en bent gelukkig weer op de been: knap hoor hoe je het daar allemaal doet!
Geniet van het weekend!
Groetjes,
Dion en Marielle -
12 April 2008 - 17:51
Carmen Van Loon:
Ha Sanne,
Wat leuk te lezen dat je in Bolgatanga stage loopt. Ben zelf net terug uit Wa, Upper West Region. Herken veel van je verhalen. Een prachtig land met een warm volk. Heb er een supertijd gehad. Geniet er nog van.
Wie weet een keertje foto's kijken als je terug bent.
groetjes Carmen -
13 April 2008 - 09:40
Miran:
He lieve Sanne,
Terwijl ik dit bericht tik, hoop ik dat je geniet van je relax weekend in een overheerlijk zwembad!
Wat een K-tijd als je ziek bent he? En dan echt niemand vertrouwds om je heen, poeh... Maar een bikkel zoals je bent, die tijd is ook weer voorbij. Je hebt echt een onwijs doorzettingsvermogen en je komt er alleen maar sterker vandaan. Dat neemt niemand je meer af!
liefs Miran -
13 April 2008 - 21:32
Bianca Hesdal:
Hey Sanne,
Beterschap! Ik hoop dat het nu weer beter met je gaat. Mooi dat de mensen daar zo goed voor je zorgen.
Heb je een leuk weekend gehad?
Wat kun jij trouwens leuk schrijven, je kunt er wel een boek van maken-:) Volgende keer hopelijk beter nieuws. Zet 'm op!
Liefs Bianca -
14 April 2008 - 05:25
Lydia:
Lieve Sanne,
Ik kan me goed voorstellen dat je je ellendig hebt gevoeld en dat je dan denkt: wat doe ik hier!
Daar doorheen komen en dan merken : ik kan het aan!
Hardstikke knap hoor! Ik hoop dat je nu weer helemaal opgeknapt bent en wij denken allemaal veel aan jou hoor!
Kus, Lydia
-
14 April 2008 - 08:56
Bram:
Hoi Sanne,
Het is misschien goed om te weten dat iedereen heel bezorgd is om mij, nu ik zo alleen zonder jou moet overleven (snik). Ik probeer het in ieder geval nog even vol te houden ;) Blijkbaar is het nog steeds moeilijk om Stijn en zijn kleine broertje van elkaar te onderscheiden. "Zijn jullie geen tweeling?"
Ik hoop dat het zwembad je weer voldoende heeft afgekoeld voor de komende weken en natuurlijk veel succes en vooral plezier in warm ghana!
groetjes Bram -
15 April 2008 - 13:09
Karin Oerlemans:
Hoi Sanne,
Tjonge, jonge wat een verhalen, ik dacht vanmiddag, ik zal zelf ook eens "eventjes" op de site van Sanne kijken.(ik wordt ook door jullie mam een beetje op de hoogte gehouden). Maar dat "eventjes" is dus bijna 2 uur geworden.
Je bent een geboren schrijfster en heb je belevenissen en ervaringen met heel veel plezier gelezen.
Gelukkig gaat het nu weer beter met je. Ik hoop dat je nog een supertijd hebt daar en dat je al je plannen en projektjes ook daadwerkelijk kunt verwezenlijken. (wat een zin hè!) oftewel: HEEL VEEL SUCCES SANNE!!!!
groetjes van
Karin en de rest van de overbuurtjes -
19 April 2008 - 16:39
Christel:
Hoi Sanne,
ben blij dat je je weer wat beter voelt. Ik kan me goed voorstellen hoe je je voelde. Heb namelijk ook wel eens midden in de nacht alleen op een station in Spanje gezeten zonder geld en niemand die me op kwam halen. De situatie is dan wel anders, het gevoel volgens mij hetzelfde. Houd je taai en dikke kus van Menno en Jeroen! Trouwens ook van mij en zelfs een klein kusje van Werner.
Groeten van ons allemaal uit de Brigidastraat -
26 April 2008 - 09:55
Frans Balemans:
Zo heb je ook de nare kant van in ghana zijn. Het is over de hele werld het zelfde maar het aangename is toch het leeuwendeel Nog een beetje "fijns" Frans -
12 Mei 2008 - 12:17
Dennis :
hey Sanne,
bedankt voor je smsje, dat is de ver-ste die ik ook heb ontvangen!
wat een hoop verhalen en mooie fotos.
wel fijn dat je daar goed kan internetten, dat is hier in parijs zelfs moeilijker dan ik dacht.
voor mij zit het er hier al bijna op de laatste weken gaan echt heel snel, jij hoeft toch ook niet zo lang meer, geniet nog maar van de laatste weken daar.
groetjes,
Dennis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
