Slavernij; levende leiders en lijdende levens
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sanne
01 Juni 2008 | Ghana, Cape Coast
En toen waren we weer met z’n tweeën.. We besluiten op tijd op te staan zodat we lekker op onze volgende bestemming, Cape Coast, kunnen lunchen. De eigenaar van het hotel heeft geregeld dat zijn chauffeur ons naar het STC-station brengt, waar we de bus naar Cape Coast kunnen nemen. De trip naar het station zou qua afstand maximaal een half uur mogen bedragen, maar door de continue verkeersproblemen op die ene weg van het hotel naar de stad duurt het meer dan twee uur voordat we er zijn. Gelukkig zijn we nog ruim op tijd (een uur) want de bus zal pas om 12.00 uur vertrekken. Officieel gezien dan, want in de praktijk rijdt hij pas om 13.00 uur het station af. Weg lunch.. maar goed; dan wordt het maar een borrelhapje. Mits alles goed blijft gaan natuurlijk, en dat doet het (natuurlijk) niet. We zijn nog geen kwartier onderweg of de bus moet aan de kant wegens technische problemen. Alle bagage wordt uitgeladen en we wachten op een nieuwe bus. Deze laat verrassend genoeg niet lang op zich wachten, en nog voor 14.00 uur zijn we weer onderweg. Om vervolgens zonder problemen in Cape Coast aan te komen. En daar word ik me meteen bewust van de rust die het stadje uitstraalt. Allereerst hoef ik al niet achter mijn koffer aan te rennen. Sterker nog; ik moet ‘m zelf uit het laadruim sjouwen :-) Ondertussen wordt er door een aardige meneer een paraplu boven mijn hoofd gehouden zodat ik geen last heb van al het water dat uit de lucht komt vallen. Deze aardige meneer is toevallig (?!) taxichauffeur en brengt ons met onze spullen naar een hotel. Het eerste zit helaas (want dat zijn hutjes aan het strand!) vol, maar bij het Mighty Victory Hotel kunnen we wel terecht. Een prima kamer; lekker ruim, 2 aparte bedden, een goede ventilator en een eigen badkamer met toilet en douche. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen :-D We bestellen snel iets te eten, wat vervolgens op de afgesproken tijd op tafel zal komen. Dat is weer eens wat anders dan 2 uur wachten.. Nog even heerlijk onder de douche, schone kleren aan en dan genieten van het avondeten. En genieten is het; de ‘chicken kebab’ lijkt wel van de barbecue te komen, de rijst heeft een heerlijk licht pittig sausje, en de rauwkost en fruitsalade maken het helemaal af. Wat een fantastisch diner!! Daarna nog lekker samen een filmpje kijken op bed en dan heerlijk slapen. Want het is voor ons al erg laat (lees 21.00 uur).
Na vrijdag goed uitgeslapen te hebben (klokje rond zeg maar :-D) kunnen we eindelijk weer eens internetten. Daarna gaan we lunchen bij het Cape Coast Castle Restaurant; een grote open strandtent op nog geen 10 meter afstand van de zee. Ik ruik het zoute water en voel de wind door mijn haren gaan. En dan het uitzicht op de golven, wat gaan díe tekeer zeg. Ze komen meters omhoog, om vervolgens óf tegen elkaar óf tegen de rotsblokken uiteen te spatten. Een en al spektakel, waar ik minutenlang ademloos naar zit te kijken.
Met een goed gevulde maag volgen we de rondleiding door het Cape Coast Castle. Dat stond eigenlijk voor de volgende dag op de planning, maar aangezien de musea die dag gratis te bezoeken zijn hebben we dat maar even veranderd. Tja, je bent Nederlander of je bent het niet ;-) En het is maar goed ook want zo spectaculair was het allemaal niet. Natuurlijk een prachtig gebouw om te zien, en een aardig verhaal, maar heel veel indruk maakt het niet. Onze gids heeft namelijk maar weinig zin om veel te vertellen en ook weinig tijd om ons rustig rond te laten kijken. We krijgen dus alleen een standaard verhaaltje, en tja.. als je een beetje hebt opgelet bij geschiedenis (en dat heb ik) dan weet je dat allemaal al.
Het bezoek aan Elmina Castle de volgende dag voldoet echter wel aan de verwachtingen. We hebben een enthousiaste gids die ons echt iets wil vertellen in plaats van zijn tekst nog eens opratelt. Naast ons mondeling informatie te geven wil hij ons ook een idee geven van hoe het vóelde om daar te zijn. Als we een van de cellen in lopen trekt hij dan ook vrolijk de deur achter zich dicht met daarbij de opmerking: “zo, dat is donker hè!”. Gevolgd door “wat is het hier warm zeg, en wat komt er weinig frisse lucht binnen”. En dat was precies wat wij dachten.. Omdat we met een grote groep waren was er onderling ook veel meer interactie; alsof ik weer op schoolreisje was en met mijn klasgenootjes allerlei ontdekkingen deed! Toch vond ik het ook vreemd om daar rond te lopen, zeker als Nederlander. Onze voorvaderen hebben toch een aantal eeuwen deel uitgemaakt van de leidende kant van de slavenhandel, terwijl alle Ghanezen om ons heen juist afstammelingen zijn van de andere (LIJDENDE) kant. Een soort van plaatsvervangende schaamte.. Gelukkig wordt er in de groep niet vreemd naar ons gekeken, en wordt zelfs gevraagd alle opschriften te vertalen. Niet al te gemakkelijk overigens, omdat het erg oud-Nederlands is, maar wel interessant om eens te proberen.
We maken nog een aantal prachtige foto’s in en rond het kasteel. Vooral de vissersboten in de haven maken indruk op me; dit is nog écht handel drijven!!
Onder een rieten dakje op het strand van Cape Coast geniet ik eindelijk van mijn lang gezochte ijscoupe en milkshake (laat die calorieën maar komen!) met het uitzicht op de steeds onstuimiger wordende zee. En het is nog geen 16.00 uur als ik uitgeput op bed een filmpje kijk (dat is vaste prik deze week :-)) en probeer alle indrukken van die ochtend te verwerken. Mijn hoofd moet namelijk weer leeg zijn voor de komende dagen, want ook dan zal ik nog veel nieuwe dingen zien!
Wordt ongetwijfeld weer vervolgd :-D
Liefs, Sanne
Na vrijdag goed uitgeslapen te hebben (klokje rond zeg maar :-D) kunnen we eindelijk weer eens internetten. Daarna gaan we lunchen bij het Cape Coast Castle Restaurant; een grote open strandtent op nog geen 10 meter afstand van de zee. Ik ruik het zoute water en voel de wind door mijn haren gaan. En dan het uitzicht op de golven, wat gaan díe tekeer zeg. Ze komen meters omhoog, om vervolgens óf tegen elkaar óf tegen de rotsblokken uiteen te spatten. Een en al spektakel, waar ik minutenlang ademloos naar zit te kijken.
Met een goed gevulde maag volgen we de rondleiding door het Cape Coast Castle. Dat stond eigenlijk voor de volgende dag op de planning, maar aangezien de musea die dag gratis te bezoeken zijn hebben we dat maar even veranderd. Tja, je bent Nederlander of je bent het niet ;-) En het is maar goed ook want zo spectaculair was het allemaal niet. Natuurlijk een prachtig gebouw om te zien, en een aardig verhaal, maar heel veel indruk maakt het niet. Onze gids heeft namelijk maar weinig zin om veel te vertellen en ook weinig tijd om ons rustig rond te laten kijken. We krijgen dus alleen een standaard verhaaltje, en tja.. als je een beetje hebt opgelet bij geschiedenis (en dat heb ik) dan weet je dat allemaal al.
Het bezoek aan Elmina Castle de volgende dag voldoet echter wel aan de verwachtingen. We hebben een enthousiaste gids die ons echt iets wil vertellen in plaats van zijn tekst nog eens opratelt. Naast ons mondeling informatie te geven wil hij ons ook een idee geven van hoe het vóelde om daar te zijn. Als we een van de cellen in lopen trekt hij dan ook vrolijk de deur achter zich dicht met daarbij de opmerking: “zo, dat is donker hè!”. Gevolgd door “wat is het hier warm zeg, en wat komt er weinig frisse lucht binnen”. En dat was precies wat wij dachten.. Omdat we met een grote groep waren was er onderling ook veel meer interactie; alsof ik weer op schoolreisje was en met mijn klasgenootjes allerlei ontdekkingen deed! Toch vond ik het ook vreemd om daar rond te lopen, zeker als Nederlander. Onze voorvaderen hebben toch een aantal eeuwen deel uitgemaakt van de leidende kant van de slavenhandel, terwijl alle Ghanezen om ons heen juist afstammelingen zijn van de andere (LIJDENDE) kant. Een soort van plaatsvervangende schaamte.. Gelukkig wordt er in de groep niet vreemd naar ons gekeken, en wordt zelfs gevraagd alle opschriften te vertalen. Niet al te gemakkelijk overigens, omdat het erg oud-Nederlands is, maar wel interessant om eens te proberen.
We maken nog een aantal prachtige foto’s in en rond het kasteel. Vooral de vissersboten in de haven maken indruk op me; dit is nog écht handel drijven!!
Onder een rieten dakje op het strand van Cape Coast geniet ik eindelijk van mijn lang gezochte ijscoupe en milkshake (laat die calorieën maar komen!) met het uitzicht op de steeds onstuimiger wordende zee. En het is nog geen 16.00 uur als ik uitgeput op bed een filmpje kijk (dat is vaste prik deze week :-)) en probeer alle indrukken van die ochtend te verwerken. Mijn hoofd moet namelijk weer leeg zijn voor de komende dagen, want ook dan zal ik nog veel nieuwe dingen zien!
Wordt ongetwijfeld weer vervolgd :-D
Liefs, Sanne
-
01 Juni 2008 - 16:44
Michiel:
Hoi Sanne,
weer leuke verhalen. Ik kijk uit naar vrijdag.
X Michiel -
01 Juni 2008 - 18:45
Arnoud:
Weinig fishermansfrienstoestanden...Je bent weer aan het vernederlandsen, geniet maar lekker, want voor je het weet MOET je AL weer naar HUIS!!! -
01 Juni 2008 - 19:24
Gonnie:
wat een luxe allemaal he,en daar geniet je nu extra van he,vergeet niet nog veel te kijken en te kijken ,BIJNA VOORBIJ -
01 Juni 2008 - 20:18
De Negertjes:
hoi Sanne
Eerst is het verschrikkelijk wennen en werken om je overeind te houden daar in Ghana. Nu het voorbij is krijg je het omgekeerde. Nog een paar hele fijne dagen totdat je weer een heel lekker aardappelprakje met jus kunt eten. Goede terugreis. Groetjes -
02 Juni 2008 - 08:33
Marijke H.:
Hoi Sanne,
Wat een genot om je verhalen te lezen en wat schrijf je goed. Geniet nog even en als je thuis bent denk maar eens na om een boek te schrijven over je ervaringen. Groetjes en goede thuisreis, Marijke. -
02 Juni 2008 - 11:35
Miran:
Hoi hoi,
ik herken het gevoel van plaatsvervangende schaamte wel ja. Ooit ook een slaverijgeheel bezocht.... dat maakte toen veel indruk. Blij dat ik in de tijd van nu leef, maar aan de ongelijkheid is nog lang geen einde, helaas. Jij kunt in ieder geval zegen dat je een deel hebt bijgedragen aan de maatschappij daar. Daar mag je trots op zijn, wij zijn het zeker! Ben benieuwd wat je nog allemaal uit die laatste dagen weet te persen, hihi. Jou kennende een heleboel. Stil zitten was nooit jouw ding, als je inderdaad maar genoeg tijd neemt om in het moment te staan en ervan te genieten. (behalve de terugvlucht dan, dat die maar wel zo snel mogelijk voorbij mag gaan) Denk dan maar aan alle leuke momenten die je ook weer hier zal beleven, want geloof me die komen er zeker aan.
liefs Miran -
02 Juni 2008 - 14:25
De Pastor:
Hoi Sanne, ik dacht eigenlijk dat we je laatste verhaal hadden gehad, maar je hebt dus nog enkele pareltjes in je koffer zitten. -
02 Juni 2008 - 15:23
Stasia:
Hoi Sanne, een paar dagen geen internet gezien en dan is het hard werken en genieten om alles te lezen en de foto's te bekijken. Geniet nog maar even van alles daar, nog een paar dagen, dan ben je weer thuis! Zijn erg benieuwd naar alle verhalen en foto's. Goede reis terug en tot vrijdag!
liefs Stasia -
02 Juni 2008 - 17:20
Myrthe:
Laat zéker die calorieën maar komen, want in de tijd dat jij weg bent geweest heb ik steeds beter leren koken, een nieuwe ijssalon ontdekt, restauranten uitgeprobeerd en met Michiel heerlijke brownies gebakken... En al deze ervaringen wil ik je natuurlijk niet onthouden! ;) Want je bent wel afgevallen, hoor... Maar goed dat je al je kleren daar laat, kun je hier weer nieuwe kopen (al zou ik dat doen nadat we dikke ijscoupes en flessen rosé hebben weggewerkt, zoals je zelf smste, haha) met mij! Mooi verhaal weer, wat een heerlijke hotels, klinken bijna als thuis! (Jaja, thuis is er ook een wasmachine, San, haha.) Nou, tot vrijdag, heb er nu al zin in!!
Dikke dikke kus -
03 Juni 2008 - 11:57
Saskia:
Heey Sanne!
Geniet nog even van de laatste paar dagen!
Hier in Bolga is het maar saai hoor nu jullie weg zijn!
Als je in NL bent moet je maar ff een broodje kroket voor mij eten!!!
Liefs Saskia -
03 Juni 2008 - 17:11
Petra:
Sanne, Leuk dadt je blijft schrijven, had ik niet meer verwacht..... geniet de laatste dagen en veel succes met de thuis reis. -
03 Juni 2008 - 18:29
Sjoerd, Judith &kids:
Wat een mooi verhaal weer. Dat zal afkicken zijn voor ons als je weer terug bent :-) Alvast een hele goede terugreis en geniet er nog even van! -
03 Juni 2008 - 19:11
Joyce:
Hee lieve sanne,
wat een mooie verhalen weer! Dacht vanmiddag, ik zal sanne eens smsen, maar bedacht me nog net op tijd dat dat niet meer kan. Wat ik er in wilde zetten: "Geniet van die laatste dagen, neem alles in je op, succes met de vliegreis en dan zien we je allemaal heel erg snel weer!
Liefs joyce -
04 Juni 2008 - 14:20
Jenny:
Hey Sanne,
Mooi dat je nog zulke leuke laatste dagen hebt. Geniet er nu nog van want voor je het weet is het weer voorbij.
Ik kijk er wel erg naar uit om je verhalen in het 'echt' te horen
X Jenny -
06 Juni 2008 - 08:12
Myrthe:
Nog 50 minuutjes en je bent er!!!! -
06 Juni 2008 - 08:53
Arnoud:
Je bent er.... -
06 Juni 2008 - 15:04
Joyce:
YES!!!Sanne is weer thuis :D -
06 Juni 2008 - 16:01
Samantha:
Welkom thuis Sanne!!!!!
We hebben je gemist!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
