Fishermentfriend-moment
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sanne
01 Mei 2008 | Ghana, Bolgatanga
Alweer een verhaal maar nog steeds geen internet.. Af en toe werkt het nu, maar vaak is dan de stroom weer uitgevallen :-( En ik ben de afgelopen 2 dagen ook druk bezig met andere zaken, dus helaas weinig tijd om nog eens een poging te wagen. Jullie hebben dus lekker veel te lezen als het me eindelijk lukt! En ik ook.. want ik kan natuurlijk ook jullie reacties en mailtjes niet lezen nu. Gelukkig houdt het thuisfront me een beetje op de hoogte.
Afgelopen weekend was weer een stevig weekend. Allereerst omdat zaterdag de ouders van Sascha en de vriend van Chiara (een van de vrijwilligers) aankwamen in Bolgatanga. Aan de ene kant leuk om weer nieuwe mensen in de groep te hebben en tegelijkertijd te merken hoe ingeburgerd ik hier eigenlijk al ben als zij opkijken van dingen die mij nu redelijk ‘gewoon’ zijn. Maar aan de andere kant was het ook erg moeilijk om die mensen zo gelukkig te zien. Het deed me alleen maar meer verlangen naar weer eens een paar dagen thuis te zijn. Om te kunnen wandelen met mama, kletsen met papa, kaarten met Michiel, thee drinken (en heel veel koekjes eten :-)) met Myrthe, en bovenal om heerlijk tegen Stijn aan te kunnen kruipen om vervolgens alles om me heen te vergeten! Ik heb het echt prima naar mijn zin en ben voor mijn gevoel nog helemaal niet klaar hier, maar toch zou ik ook graag weer naar huis gaan. Al is het maar voor een weekendje. Even opladen om er dan weer een paar weken tegenaan te gaan! Dat verlangen werd door onze bezoekers natuurlijk alleen maar sterker. Toen ik ’s middags tegen een aantal vrijwilligers daarover begon, herkenden zij dat meteen. Ook zij hadden een zware dag. Vervolgens hebben we een heerlijke reep chocolade gedeeld, en probeerden we alle negatieve dingen van onze partners op te noemen :-) Dat was voor mij absoluut een Fishermentfriend-moment (Stijn bedankt voor deze prachtige verwoording!).
Die avond een kookworkshop Red-Red gevolgd (nou ja, meer een beetje uien snijden, maar dan konden we ongegeneerd huilen!) en de verjaardag van Jitske gevierd. ’s Nachts met een stel bij Ibrahim blijven slapen, zodat we de volgende ochtend meteen de trotro in konden springen voor onze trip naar Paga. We begonnen de reis met een omweg langs Gori; een dorp waar de vrijwilligers van het toerismeproject een programma proberen op te zetten waar toeristen kunnen leven in een (traditioneel) gastgezin. Ik zat bovenop de trotro en kon daardoor nog meer genieten van de prachtige omgeving. Vooral het gebied rondom het meer is schitterend. Als het weer het toestaat (en dat betekent hier: “niet te veel zon en niet te warm”) gaan we binnenkort proberen deze route eens te fietsen! Toen we onze weg vervolgden kregen we te maken met grote plassen water/modder, ontstaan na een nacht flink regenen. Af en toe was het even spannend als de trotro het net wel, net niet redde (we hadden geen van allen zin om in die blubber te gaan duwen), of juist wanneer we er zo vlot doorheen reden dat de spetters modder alle kanten op vlogen! Maar door de goede manoeuvreerkunsten van Ibrahim kwamen we toch op onze bestemmingen. Allereerst een guesthouse met daarbij een pottenbakkerij (niet gezien overigens) en een winkeltje. Vervolgens een stop voor de lunch, waar we de goed te herkennen vissen en kippen inruilden voor een vette braadworst. Nog even de grens over naar Burkina Faso, en dan eindelijk op weg naar de krokodillen! De entree leidt weer tot een en al frustratie. Allereerst moet er 2 cedi p.p. betaald worden om het terrein te betreden. Vervolgens moet voor iedere camera 1 cedi bijbetaald worden, en ze houden dus echt bij of je een ‘betaalde’ foto maakt of niet. En tenslotte ook nog 3 cedi voor een kip die (levend) gevoerd zal worden aan de krokodil. Gelukkig hoeven we die maar één per groep te kopen. Nou ja groep.. deze breidt zich vanzelf uit als er vervolgens nog een stel Afrikanen aansluit. Zij hoeven (uiteraard) geen kip te kopen, en aan het eind van het programma wordt er zelfs niet eens iets met de kip gedaan. We worden verzocht het terrein weer te verlaten, maar wij blijven staan totdat de kip ook echt aan de krokodil gevoerd wordt. Niet dat we dat nu zo graag willen zien (zeker niet bij zo’n oude krokodil die wel 10 keer moet bijten voor het arme beestje eindelijk uit zijn lijden verlost is..), maar om zeker te weten dat dezelfde kip niet meerdere keren verkocht gaat worden!! Maar goed.. we waren natuurlijk gekomen om de krokodillen te zien, en dat is gelukt. Met één krokodil konden we zelfs op de foto gaan. Dat ziet er erg spannend uit allemaal, maar die van de Fata Morgana in de Efteling doet echter aan dan deze. Af en toe werd er eens naar adem gehapt of verschoof de bek van het dier een halve millimeter, maar verder was er weinig levends aan te ontdekken. De andere krokodillen die van verschillende kanten uit het water kwamen gekropen jaagden me meer angst aan. Als de man met de kip één moment niet op zou letten, en de kip zou ontsnappen, dan zouden er wel 3 happige krokodillen op afvliegen!! Gelukkig ging alles goed en konden we allemaal gezond en wel (op wat malaria en buikvirussen na dan) terug naar huis.
Deze week ga ik even flink aan de slag met een nieuw fysiotherapieproject en probeer ik ook meer rond te krijgen met betrekking tot de sponsorprojecten. Hopelijk kan ik jullie hier binnenkort meer over vertellen! En dan vertrek ik zondag naar Tamale, om de komende week met 3 andere vrijwilligers te genieten in Mole (een dierenpark). Mijn eigen meivakantie dus!
Tja, ik kan nu zeggen: “tot snel”, maar voor hetzelfde geld duurt het dan weer een week. En ik weet niet eens wanneer ik dít bericht kan plaatsen. Dus laat ik het maar houden op: “tot de volgende keer maar weer”.
Liefs, Sanne
Afgelopen weekend was weer een stevig weekend. Allereerst omdat zaterdag de ouders van Sascha en de vriend van Chiara (een van de vrijwilligers) aankwamen in Bolgatanga. Aan de ene kant leuk om weer nieuwe mensen in de groep te hebben en tegelijkertijd te merken hoe ingeburgerd ik hier eigenlijk al ben als zij opkijken van dingen die mij nu redelijk ‘gewoon’ zijn. Maar aan de andere kant was het ook erg moeilijk om die mensen zo gelukkig te zien. Het deed me alleen maar meer verlangen naar weer eens een paar dagen thuis te zijn. Om te kunnen wandelen met mama, kletsen met papa, kaarten met Michiel, thee drinken (en heel veel koekjes eten :-)) met Myrthe, en bovenal om heerlijk tegen Stijn aan te kunnen kruipen om vervolgens alles om me heen te vergeten! Ik heb het echt prima naar mijn zin en ben voor mijn gevoel nog helemaal niet klaar hier, maar toch zou ik ook graag weer naar huis gaan. Al is het maar voor een weekendje. Even opladen om er dan weer een paar weken tegenaan te gaan! Dat verlangen werd door onze bezoekers natuurlijk alleen maar sterker. Toen ik ’s middags tegen een aantal vrijwilligers daarover begon, herkenden zij dat meteen. Ook zij hadden een zware dag. Vervolgens hebben we een heerlijke reep chocolade gedeeld, en probeerden we alle negatieve dingen van onze partners op te noemen :-) Dat was voor mij absoluut een Fishermentfriend-moment (Stijn bedankt voor deze prachtige verwoording!).
Die avond een kookworkshop Red-Red gevolgd (nou ja, meer een beetje uien snijden, maar dan konden we ongegeneerd huilen!) en de verjaardag van Jitske gevierd. ’s Nachts met een stel bij Ibrahim blijven slapen, zodat we de volgende ochtend meteen de trotro in konden springen voor onze trip naar Paga. We begonnen de reis met een omweg langs Gori; een dorp waar de vrijwilligers van het toerismeproject een programma proberen op te zetten waar toeristen kunnen leven in een (traditioneel) gastgezin. Ik zat bovenop de trotro en kon daardoor nog meer genieten van de prachtige omgeving. Vooral het gebied rondom het meer is schitterend. Als het weer het toestaat (en dat betekent hier: “niet te veel zon en niet te warm”) gaan we binnenkort proberen deze route eens te fietsen! Toen we onze weg vervolgden kregen we te maken met grote plassen water/modder, ontstaan na een nacht flink regenen. Af en toe was het even spannend als de trotro het net wel, net niet redde (we hadden geen van allen zin om in die blubber te gaan duwen), of juist wanneer we er zo vlot doorheen reden dat de spetters modder alle kanten op vlogen! Maar door de goede manoeuvreerkunsten van Ibrahim kwamen we toch op onze bestemmingen. Allereerst een guesthouse met daarbij een pottenbakkerij (niet gezien overigens) en een winkeltje. Vervolgens een stop voor de lunch, waar we de goed te herkennen vissen en kippen inruilden voor een vette braadworst. Nog even de grens over naar Burkina Faso, en dan eindelijk op weg naar de krokodillen! De entree leidt weer tot een en al frustratie. Allereerst moet er 2 cedi p.p. betaald worden om het terrein te betreden. Vervolgens moet voor iedere camera 1 cedi bijbetaald worden, en ze houden dus echt bij of je een ‘betaalde’ foto maakt of niet. En tenslotte ook nog 3 cedi voor een kip die (levend) gevoerd zal worden aan de krokodil. Gelukkig hoeven we die maar één per groep te kopen. Nou ja groep.. deze breidt zich vanzelf uit als er vervolgens nog een stel Afrikanen aansluit. Zij hoeven (uiteraard) geen kip te kopen, en aan het eind van het programma wordt er zelfs niet eens iets met de kip gedaan. We worden verzocht het terrein weer te verlaten, maar wij blijven staan totdat de kip ook echt aan de krokodil gevoerd wordt. Niet dat we dat nu zo graag willen zien (zeker niet bij zo’n oude krokodil die wel 10 keer moet bijten voor het arme beestje eindelijk uit zijn lijden verlost is..), maar om zeker te weten dat dezelfde kip niet meerdere keren verkocht gaat worden!! Maar goed.. we waren natuurlijk gekomen om de krokodillen te zien, en dat is gelukt. Met één krokodil konden we zelfs op de foto gaan. Dat ziet er erg spannend uit allemaal, maar die van de Fata Morgana in de Efteling doet echter aan dan deze. Af en toe werd er eens naar adem gehapt of verschoof de bek van het dier een halve millimeter, maar verder was er weinig levends aan te ontdekken. De andere krokodillen die van verschillende kanten uit het water kwamen gekropen jaagden me meer angst aan. Als de man met de kip één moment niet op zou letten, en de kip zou ontsnappen, dan zouden er wel 3 happige krokodillen op afvliegen!! Gelukkig ging alles goed en konden we allemaal gezond en wel (op wat malaria en buikvirussen na dan) terug naar huis.
Deze week ga ik even flink aan de slag met een nieuw fysiotherapieproject en probeer ik ook meer rond te krijgen met betrekking tot de sponsorprojecten. Hopelijk kan ik jullie hier binnenkort meer over vertellen! En dan vertrek ik zondag naar Tamale, om de komende week met 3 andere vrijwilligers te genieten in Mole (een dierenpark). Mijn eigen meivakantie dus!
Tja, ik kan nu zeggen: “tot snel”, maar voor hetzelfde geld duurt het dan weer een week. En ik weet niet eens wanneer ik dít bericht kan plaatsen. Dus laat ik het maar houden op: “tot de volgende keer maar weer”.
Liefs, Sanne
-
01 Mei 2008 - 10:27
Marion En Michiel:
samen weer heerlijk genoten van jouw verhalen, het is toch weer net anders om het te lezen dan het jouw te horen vertellen, veel plezier in mole; gelukkig hebben ze daar ook sterren!
veel liefs en kussen. -
01 Mei 2008 - 10:36
Kees:
Ben weer even bezig geweest met het lezen van je mooie verhalen en had ook bijna een fishermentfriend-moment. Vooral toen ik de foto zag van je met Sweety op je rug. Dit versta jij dus onder "inpakken en ....".
succes en veel plezier in Tamale en alle andere mooie plaatsen waar je naar toe wilt. -
01 Mei 2008 - 13:04
Corrine:
Hoi Sanne,
Vind het leuk je verhaal te lezen, maar vond het super om je afgelopen week gewoon te horen aan de telefoon, net of je naast me zit. Ik ben vreselijk jaloers op deze foto, wat een moppie zeg. Zou je toch zo mee naar huis nemen.
Ja en dan die blote armen, heerlijk. Het is vandaag 1 mei en ik heb het hartstikke koud. Het jazz is begonnen in Breda en het heeft zojuist ouderwets gehageld. Kan allemaal. 9 jaar geleden stond de zon stralend aan de hemel, kan ik mij nog herinneren. Gisteren koninginnedag is in Franeker en Makkum droog gebleven, want daar was onze koningin op visite. Ik moest gewoon werken en heb weinig gezien van het oranje gevoel.
Fijn dat je weer internet hebt. Oooh ik kijk even naar buiten het regent weer.
Dan de verwarming toch maar aan. Nou het schiet al op voor je 5 weken en dan kom je al weer terug. Ik ga je weer bellen, want ook dat vind ik leuk. Tot horens.... -
01 Mei 2008 - 18:14
Arnoud:
Hallo Sanne,
Wat een verhalen weer, en inderdaad...dat fishermentfriend-moment, of had ik nu toch net een pond uien gepeld? Ik weet het niet meer....De tijd vliegt inderdaad, en als je straks thuis bent, krijg je WEER heimwee....Het is ook nooit goed..
Dikke kus...mag wel van Stijn, dus geen Sorry.... -
01 Mei 2008 - 20:41
Pastor Rob:
Ik vind je vergelijkingen leuk om te lezen: Afrika en Nederland naast elkaar. Het lijkt me een gesprek en een discussie waard. Doen jullie dat veel? Praten en discussieren over de dingen die je opvallen? -
02 Mei 2008 - 09:25
Miranda:
Daar ben ik weer,
Nu nog maar echt 5 weken, wauw, maar je hebt ervaringen erbij voor een heel mensenleven. Geniet van je laatste weken daar en ik hoorde van Stijn dat de snoezelhoek en de boekjes met behandelingen al klaar zijn (of zo goed als) en dan heb je nog sponsorgeld over voor nog meer dingen. Geweldig gedaan, wat klonk hij trots (en dat zijn wij ook hoor). Afgelopen donderdag zei hij dat je de donderdagavond wel miste (en met een lach daarachter aan, tja jullie wel maar niks over mij hoor) We zullen het allemaal weer heerlijk vinden om je in ons midden te hebben (ook met al je verhalen)
Bij deze een hele dikke knuffel en tot de volgende keer
liefs Miran -
02 Mei 2008 - 20:44
Petra Van Den Broek:
Net terug van vakantie en snel naar Internet om je verhalen te lezen, ik heb even bijgelezen (liep achter vanwege de vakantie) maar het is en blijft allemaal erg indrukwekkend. Zo warm, geen water..geen internet, je kunt het je al niet meer voorstellen.... knap hoor.
Een hele leuke foto met Sweety op je rug !! Hier alles goed, Liam is kampioen geworden met zijn voetbalteam Bavel F5.... .Niki gaat ook aftellen tot je er weer bent.
Groetjes, Petra, Hans, Niki en Liam -
03 Mei 2008 - 11:39
Lydia En Angelo:
OOOh wat een lieve foto, staat je goed!!
En ons internet doet het ( na 3 maanden) nu eindelijk ook weer, zo zie je maar ook in nederland kan dan dat wel een tijdje duren. Wij hebben nu ook wat zon gekregen, maar 47 graden .. dat gaan we nog niet halen denk ik ( en daar ben ik ook niet jaloers op moet ik zeggen!).
Ik kan me voorstellen dat je af en toe heimwee hebt, zeker als de ouders van Sacha langskomen, denk maar dat er in Brabant veel aan je wordt gedacht!!
Dikke kus, lydia
Ha die Sanne !
Hebben ze daar ook krokodillen-kippensoep ?
XXXX angelo
-
04 Mei 2008 - 11:20
Dion En Marielle:
Zo dat was weer even bijlezen: leuk die vergelijkingen tussen Nederland en Afrika zeg!
Zal inderdaad niet makkelijk zijn als je wat heimwee ervaart, maar ..... nu begint de tijd toch echt te korten en kun je gaan aftellen.
Geniet er nog van de komende weken!.
Groetjes, Dion en Marielle -
04 Mei 2008 - 17:41
Piet Marijnissen:
Hoi Sanne,
Na 625 keer aan jullie pa jou site gevraagd te hebben heeft hij hem eindelijk gegeven, wordt net zo'n warhoofd als ik.
Maar ik heb genoten van je verhalen, mooie momenten en ook baal momenten zitten erin verwerkt. Ik denk dat je nu een geweldige levenservaring opdoet waar je je leven lang wat aan hebt en dat pakken ze je nooit meer af.
Keep up the good work Sanne en ik blijf je berichten met plezier lezen ook al zit er af en toe een fishermensfriend bij maar ik weet zeker dat er ook eens een Urbanusvriend tussen zit.
Groetjes Piet -
04 Mei 2008 - 19:42
Arnoud:
Om een beetje heimweegevoelens op te roepen:
Het is hier nu prachtig zonnig weer en ik heb vanavond in jullie mooie, zonnige, fleurige tuin heerlijk zitten BBQ-en met jouw vader, moeder en je broer M-I-C-H-I-E-L....Dat wil je toch niet missen.....
XXX -
05 Mei 2008 - 11:44
Myrthe:
Hey lieve Sanne,
Het is heel warm hier in Parijs en aangezien ik nog veeeeeeel slechter dan jij tegen warmte kan weet ik toch een beetje hoe je je voelt (en straks nog met een loodzware tas de snikhete metro en Thalys in). En ook hier is het internet niet alles, haha. Dennis heeft al een paar keer geprobeerd een berichtje op de site te zetten, maar ook hier gaat er steeds iets mis op de één of andere manier. Ik spreek je heel snel weer zusje en ik ben echt helemaal gek op je foto! Nu snap ik dat ik veel concurrentie heb in de competitie 'lievelingszusje' ;) -
05 Mei 2008 - 17:15
Jenny:
Hey Sanne,
Wel stoer hoor die krokodil (niemand hoeft toch te weten dat die krokodil meer dood dan levend was ;)) Ik vond je vorige verhaal over de communicatie ook echt super leuk om te lezen. Dat zulke simpele uitdrukkingen in andere landen zo anders gebruikt worden!
Ik kijk uit naar je volgende verhaal!
veel liefs! -
05 Mei 2008 - 19:37
Han-Ineke:
Hallo Sanne
Leuk om te lezen dat ze daar ook commercieel kunnen zijn met de krokodillen.Overal hetzelfde zo zie je maar weer. Leuke foto met jou en Sweety.
Je lijkt met Sweety weer goed blank.
Verder succes met je project we lezen het wel groetjes en toi toi -
05 Mei 2008 - 20:12
Bianca Hesdal:
Hey Sanne,
Wat een verhalen allemaal! Lijkt me soms best moeilijk, zo ver weg te zijn. Maar je maakt natuurlijk ook hele mooie dingen mee, die je nooit meer zult vergeten. Ik ben vorige week in Valkenburg geweest, survivalweek. Was weer erg leuk. In het weekend heb ik lekker in de tuin, in het zonnetje gezeten. Een beetje kunnen bijkomen.
Hoe gaat het nu met je project, ben er erg benieuwd naar.
Groetjes Bianca -
09 Mei 2008 - 17:50
Esther:
Hé Sanne,
Wat een verhalen weer zeg. Ik heb erg moeten lachen om jou en je matrasje op zoek naar verkoeling. Ik zag het helemaal voor me. Haha... Toch fijn dat de ventilator het nu weer doet. Die ventilator heeft trouwens wel al vaak een (hoofd)rol in jouw verhalen gespeeld en elke keer komt die weer terug. Ik zou er maar een mooie foto van maken als herinnering voor als je dadelijk terug bent. Je gaat hem nog missen.
Veel plezier met je eigen meivakantie.
Liefs Esther -
10 Mei 2008 - 22:23
Joyce:
Heej meis,
wat een verhalen weer! Heel begrijpelijk dat het even moeilijk is als er mensen uit Nederland langskomen.
Wat zie je er goed uit zeg, leuk om weer even een foto met jou te zien! Wat fijn dat het opschiet met het project. Nu weer een andere?
Vrijdag afspraak met de meiden, zullen je wel missen dan hoor! Maar nog maar een dikke maand en dan kan ook jij er weer bij zijn! We zullen heel veel aan jou denken en je verhalen bespreken! Jij zal niet zomaar aan ons voorbij gaan, reken daar maar op;).
Geniet die laatste weken nog daar, doe wat je kan, en neem veel in je op! Je hebt op deze manier echt een topervaring!
Tot mails meid,
Liefs Joyce -
12 Mei 2008 - 19:30
Gonnie:
hoi Sanne ,even de mail van jou weer bijgelezen en de foto gezien ,wat ben je toch een bofkont dat je dit allemaal mag doen en van dit alles zo mag genieten ,een ervaring waar je je hele leven op terug zal kijken als een rijke ,werk ze met zin en meisje de tijd vliegt maar door en je wordt steeds meer een echte ghanese. -
12 Mei 2008 - 21:20
Estelle:
Hoi Sanne,
Ik lees nog steeds met plezier je verhalen, maar het maakt het soms ook wel wat spannender.Omdat je zo eerlijk over alles schrijft en ook behoorlijk kritisch bent is het af en toe even afzien! Ik hoop nog iets meer over je fysiotherapieproject te lezen, maar zie dat anders zelf wel de 23e juni als ik in Bolgatanga aankom. Wat voor lakens heb jij meegenomen, een lakenzak/een hoeslaken?En hoeveel handdoeken nodig? Kon het er bij jou allemaal in?
Ik ben hier nu aan het afbouwen met mijn werk, maar nog wel erg druk. Het is hier nu 25 graden, heerlijk om alvast wat voor te bruinen.
Heel veel sterkte en geniet in Mole!
Groetjes van Estelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
