Speltip 7: spreid je kansen!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sanne
05 April 2008 | Ghana, Bolgatanga
En dan nu waar het allemaal om begonnen is; fysiotherapie in Afrika! De afgelopen 2 weken hebben Sascha en ik kennis mogen maken met de afdeling fysiotherapie van het ziekenhuis in Bolgatanga. Deze afdeling bevindt zich in een apart gebouw aan de rand van het ziekenhuis, waardoor wij alleen contact hebben met directe collega’s en de patiënten die voor fysiotherapie komen. Een beeld van het totale ziekenhuis hebben we dus nog niet, maar we willen zeker eens hier en daar een kijkje gaan nemen.
Maandag tot en met vrijdag zullen wij van 08.00 uur tot 12.00 uur aanwezig zijn in het ziekenhuis om daar te werken aan ons project. Daarnaast zullen we nog een aantal uur zelf besteden aan het afronden van opdrachten en het schrijven van verslagen. In totaal zijn we dus zo’n 25 uur per week met fysiotherapie bezig, wat voldoende is aangezien de uren acclimatisatie en acculturatie ook worden gezien als “werken”. En dat is maar goed ook, want we doen zo ontzettend veel indrukken op gedurende een dag! Ik sta om 06.30 uur op en lig tussen 20.30 en 21.00 uur in mijn bedje, en dat heb ik ook echt nodig. Het lijkt door alle indrukken ook alsof ik hier al 6 (in plaats van 3) weken ben! Maar goed, terug naar de fysiotherapie.. Het is de bedoeling dat Sascha en ik hier een project op gaan zetten wat aansluit op de wensen en behoeften van hier, en waar men ook nog profijt van zal hebben nadat wij weer vertrokken zijn. Het moet dus iets blijvends en waardevols worden! Na een paar dagen oriëntatie zijn we deze week begonnen met het vormgeven en uitwerken van ons project. Het hoofdthema daarvan zal zijn: “het uitbreiden van de werkzaamheden van de assistenten van de fysiotherapeut”. Er is namelijk maar 1 fysiotherapeut werkzaam en deze behandelt zo’n 10 patiënten tegelijkertijd. Nou ja, deze patiënten komen oefenen (waarbij ze begeleid worden door een ‘buddy’ die ze van thuis meenemen) en de fysiotherapeut bedenkt waar de therapie uit bestaat. Daarnaast zijn er 2 assistenten die geen opleiding hebben gevolgd (of volgen) tot fysiotherapeut maar die de trainingen ondersteunen. Op zich een erg goed idee, want die 4 extra handen zijn erg welkom. Maar helaas bestaan hun werkzaamheden enkel uit het instellen van gewichten en het op en neer sjouwen van stoelen en kussens. Wij zijn van mening dat er veel meer te halen valt uit deze werkbron! Het plan is nu een aantal aspecten van de fysiotherapie uit te lichten en deze uit te werken op papier zodat de assistenten zich daar voortaan mee bezig kunnen houden. Het worden een aantal basisprincipes uit de fysiotherapie die ook voor een “leek” (die toch iedere dag patiënten ziet, en daarmee hebben de assistenten wel een voorsprong!) goed te begrijpen zijn. Via een duidelijk stappenplan willen we voor elkaar krijgen dat deze assistenten de patiënten op bepaalde therapeutische gebieden kunnen ondersteunen en instrueren. We zijn deze week begonnen met het structureren van de krachttraining, want daar was nu totaal geen logica in te ontdekken. Dit verwachten we deze week af te kunnen ronden en dan zullen we volgende week starten met het uitwerken van een aantal basisoefeningen voor rugklachten, met een nadruk op de chronische lage rugklachten. Voor de weken daarna zijn er al wel ideeën, maar is er nog niets definitief. We zoeken het in kleine projecten omdat dat enerzijds voor ons overzichtelijk is en goed te behalen valt (we hebben immers maar 8 weken effectief voor het project), en anderzijds omdat het de kans vergroot dat iets ervan blijvend is. Hier in Ghana zullen de mensen het nooit zeggen als ze iets een slecht idee vinden en je moet ook geen enthousiasme verwachten als ze ergens positief tegenover staan. We moeten dus echt op onze eigen ideeën afgaan, wat wíj denken dat een toegevoegde waarde zou kunnen hebben. Maar dat is lastig en blijft gokken, dus de keuze voor meerdere projecten is ook vooral een kwestie van “spreid je kansen”.
Maandag tot en met vrijdag zullen wij van 08.00 uur tot 12.00 uur aanwezig zijn in het ziekenhuis om daar te werken aan ons project. Daarnaast zullen we nog een aantal uur zelf besteden aan het afronden van opdrachten en het schrijven van verslagen. In totaal zijn we dus zo’n 25 uur per week met fysiotherapie bezig, wat voldoende is aangezien de uren acclimatisatie en acculturatie ook worden gezien als “werken”. En dat is maar goed ook, want we doen zo ontzettend veel indrukken op gedurende een dag! Ik sta om 06.30 uur op en lig tussen 20.30 en 21.00 uur in mijn bedje, en dat heb ik ook echt nodig. Het lijkt door alle indrukken ook alsof ik hier al 6 (in plaats van 3) weken ben! Maar goed, terug naar de fysiotherapie.. Het is de bedoeling dat Sascha en ik hier een project op gaan zetten wat aansluit op de wensen en behoeften van hier, en waar men ook nog profijt van zal hebben nadat wij weer vertrokken zijn. Het moet dus iets blijvends en waardevols worden! Na een paar dagen oriëntatie zijn we deze week begonnen met het vormgeven en uitwerken van ons project. Het hoofdthema daarvan zal zijn: “het uitbreiden van de werkzaamheden van de assistenten van de fysiotherapeut”. Er is namelijk maar 1 fysiotherapeut werkzaam en deze behandelt zo’n 10 patiënten tegelijkertijd. Nou ja, deze patiënten komen oefenen (waarbij ze begeleid worden door een ‘buddy’ die ze van thuis meenemen) en de fysiotherapeut bedenkt waar de therapie uit bestaat. Daarnaast zijn er 2 assistenten die geen opleiding hebben gevolgd (of volgen) tot fysiotherapeut maar die de trainingen ondersteunen. Op zich een erg goed idee, want die 4 extra handen zijn erg welkom. Maar helaas bestaan hun werkzaamheden enkel uit het instellen van gewichten en het op en neer sjouwen van stoelen en kussens. Wij zijn van mening dat er veel meer te halen valt uit deze werkbron! Het plan is nu een aantal aspecten van de fysiotherapie uit te lichten en deze uit te werken op papier zodat de assistenten zich daar voortaan mee bezig kunnen houden. Het worden een aantal basisprincipes uit de fysiotherapie die ook voor een “leek” (die toch iedere dag patiënten ziet, en daarmee hebben de assistenten wel een voorsprong!) goed te begrijpen zijn. Via een duidelijk stappenplan willen we voor elkaar krijgen dat deze assistenten de patiënten op bepaalde therapeutische gebieden kunnen ondersteunen en instrueren. We zijn deze week begonnen met het structureren van de krachttraining, want daar was nu totaal geen logica in te ontdekken. Dit verwachten we deze week af te kunnen ronden en dan zullen we volgende week starten met het uitwerken van een aantal basisoefeningen voor rugklachten, met een nadruk op de chronische lage rugklachten. Voor de weken daarna zijn er al wel ideeën, maar is er nog niets definitief. We zoeken het in kleine projecten omdat dat enerzijds voor ons overzichtelijk is en goed te behalen valt (we hebben immers maar 8 weken effectief voor het project), en anderzijds omdat het de kans vergroot dat iets ervan blijvend is. Hier in Ghana zullen de mensen het nooit zeggen als ze iets een slecht idee vinden en je moet ook geen enthousiasme verwachten als ze ergens positief tegenover staan. We moeten dus echt op onze eigen ideeën afgaan, wat wíj denken dat een toegevoegde waarde zou kunnen hebben. Maar dat is lastig en blijft gokken, dus de keuze voor meerdere projecten is ook vooral een kwestie van “spreid je kansen”.
-
05 April 2008 - 14:05
Michiel:
Hey Sanne.
Je hebt helemaal gelijk met 'spreid je kansen'. Het project ziet er volgens mij hartstikke goed uit. Het is het meest belangrijk dat er een blijvende verandering is, dus dat hebben jullie goed gezien. Succes in Ghana en tot horens.
Groetjes Michiel. -
05 April 2008 - 15:39
Miranda:
He Sanne,
Tja de wereld van gokken in de bushbush. Je hebt groot gelijk hoor. Zeker niet te grootschalig aanpakken. Afgelopen donderdag hebben we ook zitten brainstormen want we hoorden van Stijn dat jullie ook iets van een snoezelhoek/ruimte wilden inrichten. MArielle had een idee voor een soort voelmuur met allerlei materiaal wat ook zo voorhanden kan zijn daar b.v. bezems tegen de muur, eventueel schuurpapier maar ook zachte stoffen. Diverse soorten prikkeld en sensaties opzoeken. Tja ideeen voor een bubbelbuis waren er ook wel maar dan moet je iemand inhuren die flink wat uien en bruine bonen heeft gegeten zodat de 'stroom' van bubbels blijft komen. Een waterbed (geen idee of zoiets te realiseren is) is zeker voor spastische kinderen c.q. volwassenen ook een fantastische manier om te ontspannen. Een aantal tingeltangeldingen of windchimes ophangen voor het muzikale effect en je ruimte is ver klaar.
Ik heb bij ons op school nagevraagd of we iets zouden kunnen doen voor jouw project, maar het idee is al verschoven naar juni en als we al iets aan een goed doel geven is het bestemd voor broeder Vladimir in Malawi voor een school zoals de onze, dus sorry, helaas. Via die weg kan ik niet helpen, maar we kunnen misschien met Koninginnedag wel iets regelen op de markt in Bavel. Ik zal mijn licht eens opsteken hier en daar.
groetjes Miranda -
08 April 2008 - 13:44
Jenny:
Leuk project!
liefs Jenny -
08 April 2008 - 19:09
Robert:
H Sanne, dan toch eindelijk echt aan de slag! Heel veel succes.
Groetjes Robert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
