Ik ben toch zeker Sinterklaas niet!!! Of toch wel?
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sanne
22 Mei 2008 | Ghana, Bolgatanga
En nu zijn we natuurlijk allemaal benieuwd naar de verhalen en foto’s van de presentaties!!
Allereerst hebben we onze fysiotherapieprojecten gepresenteerd. Dit was toch wel spannend, omdat dit essentieel is voor onze evaluatie. Slaat het project aan en voldoet het aan de eisen c.q. wensen? We hebben zelf een inschatting moeten maken met wat voor project we de fysiotherapieafdeling zouden kunnen helpen. En ondanks dat we ons goed georiënteerd en verdiept hebben, blijft het toch spannend of dat het ook daadwerkelijk de gewenste uitwerking heeft. De fysiotherapeut, en óók de 2 assistenten, waren echter enorm enthousiast en gingen ook direct met het materiaal aan de slag. Natuurlijk kwamen we meteen achter een aantal verbeterpunten, maar daar hebben we nog een aantal contactmomenten voor. Een voorbeeld is het werken met de foto’s voor de oefeningen. Die foto’s geven bepaalde houdingen aan en als je die achter elkaar plakt heb je een oefening. Het gaat dan met name om de benen en de rug, maar de assistenten instrueren de patiënt ook meteen hoe dat het hoofd en de handen moeten liggen, terwijl dit meer willekeurig is. Maar dit soort situaties zijn alleen maar goed, want het geeft aan hoe vanzelfsprekend sommige dingen voor ons zijn, maar niet voor niet-fysiotherapeuten.
Daarna was het tijd om ook de kinderhoek te presenteren. Iddi had er al een aantal keer om gevraagd, en eigenlijk hadden wij er niet zoveel zin meer in. Hij vroeg alleen maar wanneer we nu eens met de spullen kwamen (daar zijn ze hier goed in) terwijl wij er hard mee bezig waren. Even hadden we iets van “weet je wat, we brengen het wel ergens anders naar toe”, maar daar wordt niet hij de dupe van. We doen het voor de kinderen, dus hebben we het project tóch doorgezet! En met succes; de hoek is een stuk opgeknapt en Iddi was uiteindelijk zeer verrast. Hij had niet verwacht dat we zoveel zouden regelen en dat het zo leuk zou worden. Hij was er echt een tijdje stil van en bedankte Meet Africa (want officieel wordt alles door Meet Africa gedoneerd en ligt alleen het initiatief bij de vrijwilligers) uitvoerig. Nu maar hopen dat de ouders van de kinderen ook enthousiast zijn zodat er meer kinderen komen!
En ook de containers zijn opgehaald uit Tamale, inclusief de tekst “Keep the city clean”. Onze Ibrahim leert het wel om voor zichzelf (beter gezegd voor Meet Africa) op te komen. Hij had de producent verteld: “Hoor eens, ik neem 7 containers van je af, dus je zet die tekst er maar op en ik betaal er niets voor”. En het is nog gebeurd ook :-) HEEL GOED IBRAHIM!!! Helaas was de producent niet zo gek om er ook nog “donated by Meet Africa” en de naam van de school op te plakken. Dus die heb ik er nog lekker op mogen schilderen.. Overigens niet alleen. Iedere vrijwilliger die een container bij zijn (geselecteerde) school wilde hebben, mocht er zelf de naam op aanbrengen :-D
En gisteren was het dan tijd om de eerste container af te leveren bij een school in Bongo. Natuurlijk was eerst de directeur kwijt, dus moest een van de leerlingen op zoek naar hem. Toen hij gearriveerd was werden alle kinderen uit de klas gehaald (voor zover ze dat nog niet waren) en ook alle docenten werden bijeengeroepen. Eerst een woordje namens Meet Africa en toen was ik aan de beurt. Tja, daar sta je dan… Ik vertelde dat we toen we vanuit Nederland kwamen Ghana zo’n mooi land vonden, maar dat we er steeds minder van zien omdat er zo’n grote berg afval overheen ligt. In plaats van “Keep the city clean” zou men van mij ook “Keep the city beautiful” mogen lezen. Vervolgens maar overgegaan tot een interactie met de kinderen: “heeft er iemand een idee wat we in deze container kunnen stoppen?". Heel voorzichtig werd het eerste plastic zakje opgeraapt en in de container gestopt. Toen ik goedkeurend knikte ging de hele massa uiteen om op zoek te gaan naar zakjes, papiertjes, touwtjes en heel veel ander rotzooi. Ik verwacht dat ze de container al helemaal volgestopt hebben :-) De overige containers worden de komende dagen met andere vrijwilligers afgeleverd en hopelijk wordt er binnenkort (met de nieuwe vrijwilligers) ook begonnen met voorlichting op de scholen zodat er nog meer aandacht komt voor het schoonhouden van je leefomgeving.
Voor de rest loopt het Single Mothers-project nu op zijn eind; vrijdag is de laatste cursusdag. De foto’s van Jitske lieten zien dat de vrouwen al ver gevorderd zijn en zij ziet zelf iedere dag de vooruitgang. Helaas heb ik zelf waarschijnlijk geen tijd meer om nog eens te gaan kijken (het is niet op fietsafstand dus ik ben dan afhankelijk van de tijden waarop Jitske en de rest van de organisatie van Single Mothers gaan).
En dan was ik nog helemaal vergeten te vertellen over het promotiebord voor Meet Africa. Lang niet alle inwoners van Bolgatanga kennen de organisatie en daar wilden wij vrijwilligers verandering in brengen. Vooral omdat er meerdere organisaties in de stad gevestigd zijn en het voor sommigen onduidelijk is wie nu bij wie hoort. Dus hebben wij met de vrijwilligers een uithangbord gemaakt dat voor de office kan komen te staan. De materiaalkosten zijn betaald met mijn sponsorgeld, vandaar dat dit ook een beetje mijn project is. Maar toch vooral ook omdat ik zelf een groot deel geschilderd heb (zou je niet zeggen hè Michiel ;-))
Nu de projecten zo goed als afgerond zijn wordt het tijd om mijn eigen verblijf hier af te gaan ronden. Vandaag (donderdag) nemen we afscheid op het ziekenhuis en vrijdagavond heb ik afscheid in mijn familie. Daar moet ik nog wel het een en ander voor halen, dus klaar ben ik nog niet! Dan word ik zaterdag opgehaald door Ibrahim en moet ik de familie echt gedag zeggen. Daar zie ik enorm tegenop, net als het afscheid van de vrijwilligers later dat weekend. Maar ik weet dat het een stap is naar mijn terugreis naar Nederland, en dat maakt veel (zo niet alles) goed!!
Veel liefs, Sanne
Allereerst hebben we onze fysiotherapieprojecten gepresenteerd. Dit was toch wel spannend, omdat dit essentieel is voor onze evaluatie. Slaat het project aan en voldoet het aan de eisen c.q. wensen? We hebben zelf een inschatting moeten maken met wat voor project we de fysiotherapieafdeling zouden kunnen helpen. En ondanks dat we ons goed georiënteerd en verdiept hebben, blijft het toch spannend of dat het ook daadwerkelijk de gewenste uitwerking heeft. De fysiotherapeut, en óók de 2 assistenten, waren echter enorm enthousiast en gingen ook direct met het materiaal aan de slag. Natuurlijk kwamen we meteen achter een aantal verbeterpunten, maar daar hebben we nog een aantal contactmomenten voor. Een voorbeeld is het werken met de foto’s voor de oefeningen. Die foto’s geven bepaalde houdingen aan en als je die achter elkaar plakt heb je een oefening. Het gaat dan met name om de benen en de rug, maar de assistenten instrueren de patiënt ook meteen hoe dat het hoofd en de handen moeten liggen, terwijl dit meer willekeurig is. Maar dit soort situaties zijn alleen maar goed, want het geeft aan hoe vanzelfsprekend sommige dingen voor ons zijn, maar niet voor niet-fysiotherapeuten.
Daarna was het tijd om ook de kinderhoek te presenteren. Iddi had er al een aantal keer om gevraagd, en eigenlijk hadden wij er niet zoveel zin meer in. Hij vroeg alleen maar wanneer we nu eens met de spullen kwamen (daar zijn ze hier goed in) terwijl wij er hard mee bezig waren. Even hadden we iets van “weet je wat, we brengen het wel ergens anders naar toe”, maar daar wordt niet hij de dupe van. We doen het voor de kinderen, dus hebben we het project tóch doorgezet! En met succes; de hoek is een stuk opgeknapt en Iddi was uiteindelijk zeer verrast. Hij had niet verwacht dat we zoveel zouden regelen en dat het zo leuk zou worden. Hij was er echt een tijdje stil van en bedankte Meet Africa (want officieel wordt alles door Meet Africa gedoneerd en ligt alleen het initiatief bij de vrijwilligers) uitvoerig. Nu maar hopen dat de ouders van de kinderen ook enthousiast zijn zodat er meer kinderen komen!
En ook de containers zijn opgehaald uit Tamale, inclusief de tekst “Keep the city clean”. Onze Ibrahim leert het wel om voor zichzelf (beter gezegd voor Meet Africa) op te komen. Hij had de producent verteld: “Hoor eens, ik neem 7 containers van je af, dus je zet die tekst er maar op en ik betaal er niets voor”. En het is nog gebeurd ook :-) HEEL GOED IBRAHIM!!! Helaas was de producent niet zo gek om er ook nog “donated by Meet Africa” en de naam van de school op te plakken. Dus die heb ik er nog lekker op mogen schilderen.. Overigens niet alleen. Iedere vrijwilliger die een container bij zijn (geselecteerde) school wilde hebben, mocht er zelf de naam op aanbrengen :-D
En gisteren was het dan tijd om de eerste container af te leveren bij een school in Bongo. Natuurlijk was eerst de directeur kwijt, dus moest een van de leerlingen op zoek naar hem. Toen hij gearriveerd was werden alle kinderen uit de klas gehaald (voor zover ze dat nog niet waren) en ook alle docenten werden bijeengeroepen. Eerst een woordje namens Meet Africa en toen was ik aan de beurt. Tja, daar sta je dan… Ik vertelde dat we toen we vanuit Nederland kwamen Ghana zo’n mooi land vonden, maar dat we er steeds minder van zien omdat er zo’n grote berg afval overheen ligt. In plaats van “Keep the city clean” zou men van mij ook “Keep the city beautiful” mogen lezen. Vervolgens maar overgegaan tot een interactie met de kinderen: “heeft er iemand een idee wat we in deze container kunnen stoppen?". Heel voorzichtig werd het eerste plastic zakje opgeraapt en in de container gestopt. Toen ik goedkeurend knikte ging de hele massa uiteen om op zoek te gaan naar zakjes, papiertjes, touwtjes en heel veel ander rotzooi. Ik verwacht dat ze de container al helemaal volgestopt hebben :-) De overige containers worden de komende dagen met andere vrijwilligers afgeleverd en hopelijk wordt er binnenkort (met de nieuwe vrijwilligers) ook begonnen met voorlichting op de scholen zodat er nog meer aandacht komt voor het schoonhouden van je leefomgeving.
Voor de rest loopt het Single Mothers-project nu op zijn eind; vrijdag is de laatste cursusdag. De foto’s van Jitske lieten zien dat de vrouwen al ver gevorderd zijn en zij ziet zelf iedere dag de vooruitgang. Helaas heb ik zelf waarschijnlijk geen tijd meer om nog eens te gaan kijken (het is niet op fietsafstand dus ik ben dan afhankelijk van de tijden waarop Jitske en de rest van de organisatie van Single Mothers gaan).
En dan was ik nog helemaal vergeten te vertellen over het promotiebord voor Meet Africa. Lang niet alle inwoners van Bolgatanga kennen de organisatie en daar wilden wij vrijwilligers verandering in brengen. Vooral omdat er meerdere organisaties in de stad gevestigd zijn en het voor sommigen onduidelijk is wie nu bij wie hoort. Dus hebben wij met de vrijwilligers een uithangbord gemaakt dat voor de office kan komen te staan. De materiaalkosten zijn betaald met mijn sponsorgeld, vandaar dat dit ook een beetje mijn project is. Maar toch vooral ook omdat ik zelf een groot deel geschilderd heb (zou je niet zeggen hè Michiel ;-))
Nu de projecten zo goed als afgerond zijn wordt het tijd om mijn eigen verblijf hier af te gaan ronden. Vandaag (donderdag) nemen we afscheid op het ziekenhuis en vrijdagavond heb ik afscheid in mijn familie. Daar moet ik nog wel het een en ander voor halen, dus klaar ben ik nog niet! Dan word ik zaterdag opgehaald door Ibrahim en moet ik de familie echt gedag zeggen. Daar zie ik enorm tegenop, net als het afscheid van de vrijwilligers later dat weekend. Maar ik weet dat het een stap is naar mijn terugreis naar Nederland, en dat maakt veel (zo niet alles) goed!!
Veel liefs, Sanne
-
22 Mei 2008 - 10:02
Barbara:
Leuk zo al die projecten. Krijg je echt een goed gevoel bij volgens mij.
Dat afscheid zal wel zwaar worden, maar door de wigwam ben je natuurlijk al getraind in het nemen van afscheid!;)
En inderdaad.. in Nederland wacht er ook weer heel veel op je!
Tot snel!
Liefs
Barbara -
22 Mei 2008 - 10:17
Myrthe:
Wow San! Ik kreeg er serieus tranen in mijn ogen van, wat goed! Zie je snel!!
Dikke knuffel van mij! -
22 Mei 2008 - 10:19
Myrthe:
Wow San! Ik kreeg er serieus tranen in mijn ogen van, wat goed! Zie je snel!!
Dikke knuffel van mij! -
22 Mei 2008 - 10:22
Arnoud:
Geweldig hoor Sanne, mooie klussen geklaard.Nu de laatste nog: afscheid nemen, maar dat zal ook nog wel lukken..denk aan je fishermansfriendetcetc.
Sterkte daarmee en ga dan nog maar ff lekker genieten, want je hebt het verdiend.
Kus,
Arnoud -
22 Mei 2008 - 11:18
Stijn:
Hardstikke mooie resultaten van de projecten! Veel succes met afscheid nemen en geniet nog van de laatste weken in het zuiden. Als je de smaak te pakken hebt gekregen met het schilderen van het bord heb ik nog wat mooie hobbyprojectjes in Dorst ;-)
Liefs en kus! -
22 Mei 2008 - 13:05
Marion:
O,WAT BEN IK TROTS.
veel liefs en kussen. -
22 Mei 2008 - 14:57
Michiel:
Hele mooie foto's, leuk van je presentatie op die school. Ik zie het al helemaal voor me.
Succes met afscheid nemen.
Kus Michiel -
22 Mei 2008 - 17:32
Joyce :
Wat een mooie projecten, ik (en met mij vast nog heel veel mensen) ben trots op je wat je allemaal voor elkaar hebt gekregen!
Heel veel sterkte met afscheid nemen, weet hoe moeilijk jij dat vind! Maar je hebt een super tijd daar gehad, en daar kan je alleen maar met een goed gevoel aan terug denken!
Nog een paar weken en dan ben je al weer in Nederland!
Heel veel plezier nog die laatste weken en GENIET!
xxx -
23 Mei 2008 - 11:06
Miriam:
Leuk joy al die projecten
geniet er nog maar even van, want thuis is het zo weer gewoon denk ik
groeten en tot zien
miriam luijten -
23 Mei 2008 - 20:40
Loes Bastiaansen:
Hoi Sanne,
Heb weer genoten van je geweldige verhalen.
Ook de foto's spreken boekdelen. Ontzettend leuk.
Grote complimenten voor je fysiotherapie-project. Het revalideren wordt zo een stuk duidelijker voor zowel therapeut als patient.
En dan niet te vergeten: de kinderhoek, KTCC containers, het Single-mothers project en het promotiebord.
Sanne je hebt niet een steentje, maar een STEEN bijgedragen. Geweldig.
Het einde komt in zicht, maar blijf vooral GENIETEN
Warme groetjes van Loes Bastiaansen
-
24 Mei 2008 - 11:01
Esther:
Hahahaha....
Dank je wel!! Ik ben blij dat ik hem eindelijk heb kunnen aanschouwen!
x -
25 Mei 2008 - 06:12
Gonnie:
Als ik dit schrijf is het afscheid nemen al voorbij ,zo merk je dus dat je snel veel van alles kan gaan houden he ,ondanks ook de kleine moeilijkheden heb je daar bij je familie een goede tijd gehad ,gelukkig maar anders had je dit allemaal niet met zoveel energie kunnen doen ,ook wetende dat je achterban heel veel van je houdt ,maakt dat je dit alles toch maar voor elkaar krijgt .Heel knap hoor Sanne en dan mag je nu nog genieten van wat JOUW land voor moois heeft aan natuur en mensen ,rust maar wat uit en kijk en kijk en neem maar alles in je hart mee ,veel plezier en een goede terugreis naar huis ,naar je ouders die heel trots zijn en je graag weer willen zien en naar Stijn om eens lekker te knuffelen ,dikke kus Gon -
25 Mei 2008 - 19:27
Han En Ineke:
Leuke projecten, mooie foto's .Geniet nu maar van je laaste weken.En een fijne terugreis naar het lekkere kikkerlandje. -
26 Mei 2008 - 14:24
Kees:
Beste lezers,
en soms gebeurd dat; je telefoon wordt gestolen. Dus is Sanne nu even niet meer bereikbaar voor sms-jes. Dus lieve wensen, groetjes en dergelijke even opsparen.
Kees -
26 Mei 2008 - 20:09
Angelo:
Hoi Sanne,
Echt goed wat je allemaal hebt gedaan zeg...! Je bent minimaal een eerstegraads hulp-sint
;-)
Balen van je telefoon, maar toch: geniet vooral van je laatste weken en tot gauw.
Groetjes (en pootje van Jup)
Angelo
-
27 Mei 2008 - 05:13
Lydia:
Ha Sanne,
Hoe is het afscheid gegaan met 'je familie'? Ik kan me voorstellen dat er wel traantjes zijn gevloeid. Gelukkig staat er in Nederland weer een andere familie ongeduldig op je te wachten!!
Wat heb je ontzettend veel gedaan in zo'n korte tijd, iets om heel trots op te zijn!! Geniet nog van je laatste weken en tot snel!!!
Liefs, Lydia -
27 Mei 2008 - 17:53
Rob Van Uden:
Geloof dat ik nu een beetje laat ben met mijn reactie. Goede reis terug. -
28 Mei 2008 - 08:34
Machteld:
Hoi Sanne,
Ik ben een leerling uit je vaders klas, en het moet dan worden gezegd, dat hij het erg vaak over je heeft. We hoorden van je site, en als alternatief konden we bij een opdracht jou een brief sturen, wat mij dus erg leuk leek. Want, jij zit daar nu, ver weg, in de warmte. En ik wil daar heen... Ik wil er wel eens wat meer over weten. Want het lijkt me echt heel erg interessant om naar zo'n land te gaan, en die mensen te leren kennen, met ze leren leven en ze ook kunnen helpen!
Maar wat doe je daar dan precies? Wat doe jij om hun te kunnen helpen? Hoe is het leven daar? Hoe is het daar in zo'n huis? Heb je één familie waar je telkens bij bent, of ben je al bij meerdere mensen thuis geweest? Hoe gaat hun dagelijkse leven daar aan toe? Want ik weet dat het daar heel anders is, dan hier in ons kikkerlandje. Moet je je ook aanpassen, qua geloof, ofzo? En hoe is het eten daar, en het verschil qua opleiding?
Waarom ben je eigenlijk in eerste instantie gegaan? Hoe ben je daarbij in aanmerking gekomen? Wilde je dit al lang doen? Ga je het nog vaker doen?
Ik vind het echt heel leuk dat jij daar nu bent. Mijn familie is Surinaams en gaan ook heel vaak naar Suriname, of Aruba etc. om daar een tijdje te 'wonen'. Ik hoop dat je het naar je zin hebt.
Leuke site!
Liefs, Machteld... -
30 Mei 2008 - 07:15
Myrthe:
Tot over een week! :) :) -
30 Mei 2008 - 12:14
Gosia:
Hoi Sanne,
Heb mijn leesachterstand weer ingehaald. Wat heb je al veel beleeft en meegemaakt. Je komt als een 'rijker" mens terug in Nederland. Goede reis terug en tot gauw.
Liefs,
Gosia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
